[Sold Out] นวรัฐะ ณ ที่แห่งรัก

ไตรภาค



ต้นธารา...ยอมทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง ย้ายมาเป็นแพทย์อาสาสมัครในชายแดนอันห่างไกลความเจริญเพียงเพื่อจะมาตามหารักแรกพบ

ภานุ รักแรกพบของต้นธารา นายทหารยศ ร้อยเอก ดุดัน แข็งกร้าว รู้สึกไม่ชอบใจต้นธาราตั้งแต่แรกเห็น ความรู้สึกไม่พอใจแปรเปลี่ยนเป็นความชิงชัง เมื่อต้นธาราเป็นชนวนให้เพื่อนรักของเขาตาย

ความสัมพันธ์ผูกพันเริ่มด้วยความเคียดแค้น ชิงชัง ของอีกฝ่าย ต้นธารายอมรับสภาพนั้น เพียงเพื่อหวังเล็กๆ ในหัวใจว่าสักวัน ภานุจะหันมองตัวเองด้วยความรัก แทนความชิงชัง หรือสักวันนั้นคงได้แต่รอ?

--------------------------------------------------------------


ธีรเดช นายทหารหนุ่มผู้อ่อนโยน แตกกลุ่มกับหน่วยลาดตระเวนค้นหาเส้นทางส่งยาเสพติด เมื่อถูกปะทะกับกลุ่มกองโจร โชคชะตาหรือพรหมลิขิตชักพาให้พบเจอ กิ่งไผ่ บุตรชายเพียงคนเดียวของหัวหน้ากองโจรกู้แผ่นดินเวียงนวรัฐะ ทั้งยังยึดถือในเกียรติศักดิ์และรักในแผ่นดินยิ่งกว่าสิ่งใด

เงื่อนงำที่พบเจอคือ กองกำลังกู้แผ่นดินเวียงนวรัฐะ ถูกใช้เป็นฐานขนส่งยาเสพติด ธีรเดชจึงต้องเข้ามาคุ้มครองกิ่งไผ่กลับฐานเพื่อกันไว้เป็นพยาน

ความรักก่อเกิดเมื่อเห็นน้ำใจของอีกฝ่าย แต่ตัวเองรู้ดีว่าไม่อาจรับความรักนั้น...เพราะหากเอื้อมมือเข้าหา ตนจะสิ้นความเป็นตัวเอง...ทั้งที่รู้แบบนั้นก็มิอาจตัดใจ

--------------------------------------------------------------


“หน้าที่” คำเดียวผลักดันให้ กิ่งไผ่ ทำเรื่องทรยศต่อหัวใจและผู้มีพระคุณ หลบหนีกลับเวียงนวรัฐะเพื่อชิงบัลลังก์คืน การทรยศก่อเกิด “รอยบาป” ในใจจนไม่อาจลบล้าง แต่เขาไม่สามารถหันหลังกลับไปแก้ไขด้วยภาระที่วางไว้บนบ่า

ณ อีกฝั่งขอบฟ้า ธีรเดช ได้เลื่อนยศ แม้ก้าวหน้าในการงาน แต่มันก็แลกมาด้วยความสูญเสียแม้กระทั่ง “ความไว้ใจ” หัวใจเสี้ยวหนึ่งอดเคียดขึ้ง กิ่งไผ่ ไม่ได้ เขาไม่เข้าใจ ทำไม กิ่งไผ่ ถึงทรยศ แต่เขาไม่รู้ว่า กิ่งไผ่ เองก็ปวดร้าวไม่แพ้กัน เพราะธีรเดช ไม่เคยมีแม้แต่หัวใจให้แม้เศษธุลี

ความสัมพันธ์ที่สร้างขึ้นโดยไม่ตั้งใจในวันที่ฝ่าฟันอุปสรรคมาพร้อมกัน ผูกหัวใจของ ธีรเดช เอาไว้ หากความขื่นขมจากการสูญเสียบดบังสายตาทำให้ปฏิเสธไม่รับรู้ จนเมื่อได้พบกันอีกครั้ง...กิ่งไผ่ กลับมีสถานะที่ต้องเทิดทูน

หัวใจหนึ่งแบกรับความผิดบาปและหน้าที่ อีกหัวใจหนึ่งแบกรับความขื่นขมและร้าวรานจากการสูญเสียสิ่งที่รักยิ่ง สองหัวใจเดินไปบนเส้นขนาน โดยมีอุดมการณ์ขีดคั่นไว้ แล้วหน้าที่และหัวใจจะเดินไปพร้อมกันได้หรือ

--------------------------------------------------------------

Side Story


ถ้ามีใครถามเขาทำไมถึงยังไม่แต่งงานซักที ทั้งๆ ที่ก็มีตำแหน่งหน้าที่การงานดี ซ้ำอายุก็ควรจะมีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ...คำตอบที่เขาให้ติดปากคือเขาชอบคนที่สวยด้วยสมอง ฉลาด ทันคน กอปรด้วยความเรียบร้อยอ่อนหวาน ดังนั้นจึงไม่พบนางในฝันซักที

เมื่อได้รับภาระที่ไม่เต็มใจทำคือการต้อนรับคณะแพทย์อาสาจากสภากาชาดสากล (Red Cross) แทนเจ้าธวัลพรนครินทร์ ก็ได้พบกับผานิตหรือผึ้ง ผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของต้นธารา เขาถูกชะตากับ “เด็ก” ที่อายุห่างกันถึงสิบหกปีทันที

ผานิตมีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนต้นธาราไม่มีผิด หากพอได้รู้จักกลับพบว่าผานิตร้ายกว่าที่คิด ช่างยั่วเย้า กวนโมโหได้ตลอด ซ้ำยังใจแข็งประดุจเพชร

ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาทำให้ผานิตยั่วเย้า กลั่นแกล้งอย่างสนุกสนานตลอดระยะเวลาการทำงานด้วยกัน จนชายหนุ่มหวั่นไหว ใยรักเส้นบางๆ จึงถักประสานโดยไม่รู้ตัว แต่เหมือนผานิตจะแกล้งไม่รับรู้ ว่าทำให้’หัวใจ’ คนหนึ่งทุรนทุราย

--------------------------------------------------------------

“เพราะคำว่ารักต้องอาศัยเวลาและความเข้าใจ จึงผูกสายใยรักมั่นคงนิจนิรันดร์”

สียะตรานวรัฐะ สมญานี้ถูกเรียกขานแทนผู้กองหนุ่มรูปงามนาม...ระยา...ผู้สง่า เยือกเย็นดุจน้ำคืนกลางจันทร์และเพียบพร้อมทุกสิ่งสมดั่งคำเรียกขาน แต่ใครเล่าจะรู้ ในชีวิตที่มีทุกสิ่ง...หัวใจเขาปรารถนาอะไร
สิ่งเดียวที่หัวใจเขาเฝ้าหวังคือ นายพลชานเนน...ผู้บังคับบัญชาการของเขา หากสายตาคู่นั้นกลับมองเลยผ่านไปที่ใครอีกคน ซึ่งใครคนนั้นมีเจ้าของหัวใจแล้ว นายพลเองกลับฝากหัวใจไว้ สิ่งที่ปรารถนาที่เรียกว่า “รัก” จึงถูกซ่อนไว้โดยไม่สามารถบอกใครได้

ความในใจที่ซ่อนเร้นกลับถูก รัสเซลล์ นายทหารต่างชาติผู้เป็นเจ้าของหัวใจแท้จริงดวงนั้นค้นเจอ ซ้ำร้ายยังกลายเป็นคนปั่นป่วนชีวิตของเขาโดยไม่รู้ตัว

เสน่หาผูกพันพ่ายแพ้แก่ความชิดใกล้ คนหนึ่ง...รักแต่ต้องซ่อนไว้ อีกหนึ่ง...ถูกช่วงชิงดวงใจ อีกคน...รักแต่เลือกไม่ได้ และใครอีกคน...ให้หัวใจโดยรู้ว่าต้องเจ็บช้ำ

คนสี่คนเดินมาบนเส้นทางหัวใจที่ซ้อนกัน เพชรล้ำค่าที่เรียกว่า “รัก” จึงถูกสลับเรือนใจ แม้จะขมขื่น ร้อนเร่าแค่ไหน...แต่ทำไมหัวใจยังเหมือนถูกสายฝนโปรยปรายจนเยือกเย็น

--------------------------------------------------------------



บทสรุปของความรักเมื่อกามเทพเล่นกลสลับคู่

รัสเซลล์/ระยา

ความสัมพันธ์ที่กำเนิดจากความใคร่ภายในหนึ่งค่ำคืน ก่อความรักดุจเงามายาให้กับคนสองคน หากนั่นเหมือนพายุฝนที่กระหน่ำเข้ามาโดยที่ยังไม่เตรียมใจรับ สายฝนซัดสาดร่างกายและหัวใจเปียกปอนจนต้องพยามหนีห่างจากพายุรักที่พัดท่วมท้นรุนแรง โดยบอกตัวเองเขาคนนั้น “ไม่ใช่” คนที่ใจปรารถนา

ชานเนน/ผานิต

เพราะความหวาดกลัวระคนไม่แน่ใจ ทำให้หลบหนีซุกซ่อนหัวใจจากความรักจนสูญเสียมัน เขาถึงเข้าใจว่ารักนั้นมีค่า แต่ก็รู้ว่าไม่มีทางได้กลับคืน หากมีใครอีกคนที่เฝ้าบอกตัวเองว่า “ไม่รัก” กลับยื่นความรักที่หวานละมุนยิ่งกว่าเติมเต็มในใจ เพียงหวังเขาจะยอมเปิดใจรับรักที่เฝ้าคอยมอบให้

เรื่องของหัวใจเป็นสิ่งที่เข้าใจยาก กับคนที่บอกว่า “ใช่” กลับกลายเป็น “ไม่ใช่” กับคนที่ไม่เคยคิดคาดฝันว่าจะเป็นคนข้างกายกับผูกหัวใจได้อย่างมั่นคง

--------------------------------------------------------------


ร้อยเอย…ร้อยรัก…ปักใจ
วางหทัย…เคียงไว้…ข้างกัน
รักเอย... แนบสนิท…นิจนิรันดร์
ผูกพัน…คล้องใจ…ให้สองเรา

ใต้หมู่ดาวพราวพร่างในผืนฟ้าของแผ่นดินเล็กๆ จันทร์เสี้ยวแขวนเคียวลอยเด่นเหนือภูหมอกห่ม บ้านเรือนซ่อนตัวใต้ม่านรัตติกาล สายลมโลมไล้ยอดไม้ ณ ผืนแผ่นดินนี้ เรียงร้อยเรื่องราวความรักความผูกพัน จำหลักรักไว้ บนผืนแผ่นดินนี้...นวรัฐะ...ผืนดินที่จะเป็น ณ ที่แห่งรัก

--------------------------------------------------------------